بی بدیل  - Bibadil
07 اردیبهشت 1403   26 آوریل 2024
نام کاربر:
کاربر مهمان



به جامعه مجازی بی بدیل بپیوندید... ورود ثبت نام

رسانه ها را به گسترش ناامیدی متهم می كنند!

رسانه ها را به گسترش ناامیدی متهم می كنند! بی بدیل دات كام: یك مدرس ارتباطات اعتقاد دارد كه گاهی از بین بردن ابهام در موضوعات از سمت رسانه ها با منافع دولت ها در تعارض خواهد بود و این تعارض ها سبب می گردد كه دولتمردان رسانه ها را به گسترش ناامیدی متهم كنند.


حمید شكری خانقاه در گفت وگو با ایسنا درباره ی عملكرد رسانه ها در قبال پرهیز از گسترش ناامیدی، اظهار نمود: نقش رسانه ها، شفاف سازی و از بین بردن ابهام است. بطور قطع رسانه ها مركز و كانالی برای از بین بردن شایعات هستند. زمانی كه در جامعه یك مبحث به معضل تبدیل می گردد خصوصا در حوزه افكار عمومی، اغلب ناشی از كمبود اطلاعات و بالا بودن ابهام است؛ ازاین رو رسانه ها زمانی كه خبری را درباره مبحث پوشش می دهند ابهام را كم و شفافیت را بالا می برند و در نتیجه دغدغه افكار عمومی را كم می كنند.
او با بیان این كه كاهش دغدغه افكار عمومی از دو زاویه حكومتی و مردمی قابل بررسی است، اظهار داشت: گاهی امكان دارد شكافی پیش بیاید در این صورت دولت ها به شفافیت زیاد علاقه ندارند. این مساله سبب می گردد كه ابهامات بین مردم بالا برود و بین دولت و مردم تعارض به وجود بیاید. دغدغه دولتمردان و مردم درباره اطلاعات متفاوت می باشد. اگر دولتمردان به نقش آفرینی رسانه ها علاقه ای ندارند به علت وجود همین تعارض است.
این استاد ارتباطات افزود: اگر مردم استقبال می كنند كه رسانه ها اطلاعاتی در اختیارشان بگذارند به علت شفافیت ناشی از حل تعارض است. به نظرم رسانه ها مسؤولیت حرفه ای خویش را برای حل تعارض انجام می دهند به این مفهوم كه مسؤولیت رسانه شفافیت و از بین بردن ابهام افكار عمومی است. گاهی از بین بردن ابهام با منافع دولت ها در تعارض خواهد بود و این تعارض ها سبب می گردد كه دولتمردان رسانه ها را متهم كنند. در كشورهای خارجی و ایران بارها این اتفاق افتاده است. در خیلی از كشورها زمانی كه خبرنگار زیر تیغ خشم قرار می گیرد به علت شفافیتی است كه بوجود آورده است. شفافیت و افزایش آگاهی مردم سبب می گردد منافع برخی دولتمردان به خطر بیفتد.
شكری خانقاه درباره وضعیت انتشار اخبار در رسانه های جناحی بیان كرد: در دولت های مردم سالار هرچقدر جامعه آگاه تر باشد از فساد جلوگیری بیشتری به عمل می آید. گاهی مبحث بر سر تضاد دیدگاه است. دولت فرصت می خواهد در یك آرامش و زمان مناسب به اهداف خود برسد و رسانه ها اعتقاد دارند كه این آرامش زمانی به دست می آید كه مردم در جریان تصمیم گیری و تصمیم سازی دولتمردان قرار بگیرند. زمانی كه تضاد مثلث حكومت، مردم و رسانه به وجود می آید شاید دولت ها در موقعیت هایی قادر به حل یك بحران نباشند، ازاین رو زمانی كه ناكارآمدی خویش را نشان می دهند و رسانه ها به مردم اطلاع رسانی می كنند این رسانه ها به ناامید كردن مردم متهم خواهند شد. اساسا رسانه ها ناامیدی تولید نمی كنند اما اگر رسانه جناحی با مبحث برخورد كند، گاهی دچار اختلال ارتباطی «بازنمایی واقعیت» می شوند، یعنی واقعیت را از دریچه دوربین خود منعكس می كنند. اگر رسانه ای واقعیت را آنگونه كه هست، نشان دهد سبب ناامیدی نخواهد شد. هر چند رسانه در ذات خود وقتی كه از واقعیت می گوید بر روی بعضی از معضلات دست می گذارد، یعنی حباب آرامشی را كه ما می بینیم وجود ندارد، چون مردم از برخی اتفاقات بی خبرند فكر می نماییم آرامش هم وجود دارد. زمانی كه رسانه ها درباره رویدادها اطلاع رسانی می كنند حباب می تركد. رسانه ها مشروط بر این كه جناحی عمل نكنند نه تنها رسالت خویش را انجام خواهند داد، بلكه رسالت اجتماعی شان ایجاب می كند كه آگاه كننده و هشداردهنده باشند.
این استاد ارتباطات افزود: زمانی كه رسانه ها مسائل مختلف جامعه را منعكس می كنند، ذهنیت سیاسیون به این سمت می رود كه رسانه دست روی معضلات جامعه گذاشته و سبب ناامیدی می گردد. اما از نظركارشناسان نه تنها ناامیدی تولید نمی گردد بلكه مسؤولان را به واقعیات كاربردی و عملیاتی وارد می نماید. خیلی از رسانه ها تا به امروز سبب شدند كه جلوی برخی فسادها و اختلاس ها گرفته شود و حتی سبب امیدواری در جامعه شده اند یعنی یك اهرم فشاری بعنوان رسانه وجود دارد كه می تواند جلوی فساد را با آگاهی دادن به جامعه بگیرند.
شكری خانقاه درباره ی عملكرد رسانه ها به منظور جلوگیری از تولید توقع بی جا بیان كرد: توقع بی جا مفهوم ندارد و بستگی به این مساله دارد كه از زبان چه كسی گفته شود. در واقع این توقع زمانی به وجود می آید كه قابلیت بهبود شرایط را نداشته باشیم و رسانه ها دست به شفاف سازی بزنند، ازاین رو دو تضاد به وجود می آید. ابتدا اینكه قابلیت بهبود شرایط وجود ندارد و دوم اینكه مردم آگاه شده اند ازاین رو در این مرحله توقع بی جا تولید می گردد كه شرایط بهبود پیدا كند؛ برای مثال مردم انتظار داشتند كه قیمت دلار پایین بیاید وقتی این اتفاق نیفتاد، دولتمردان گفتند كه توقع مردم بی جاست. این در شرایطی است كه گفتند قیمت در ۴۲۰۰ تومان تثبیت می گردد.
این جامعه شناس ارتباطات در انتها اظهار داشت: میان انتظار مردم و كاركردهای دولت فاصله وجود دارد و اگر بخواهیم از نگاه دولتمرد ببینیم، می گوییم توقع بی جا. در حالیكه این توقع زمانی به وجود می آید كه كاری انجام نشود و خارج از حیطه اختیار ما باشد، اما مردم انتظار دارند كه كارها بدرستی صورت گیرد. زمانی كه مسؤولان نمی توانند یا نمی خواهند شرایط را بهبود دهند و مردم با استفاده از رسانه ها آگاه شده باشند، رسانه ها را متهم به ایجاد توقع بی جا می كنند این در شرایطی است كه توقع مردم به جا است. در واقع یك شكافی بین دولتمردان، رسانه و مردم وجود دارد كه باید این شكاف اطلاعاتی بین آن ها پر شود. زمانی كه رسانه آگاهی می دهد، مردم از دولتمردان انتظار دارند و دولت هم باید توقعات آنها را پاسخگو باشد ازاین رو توقع بیجایی وجود نخواهد داشت. ضعف در نگاه دیپلماسی ارتباطی دولت هاست، یعنی زمانی كه در نظام دیپلماسی ارتباطات مردم با دولت شكاف اطلاعاتی وجود داشته باشد واژه توقع بی جا و تبرئه سازی به میان می آید.
حمید شكری خانقاه

1397/04/27
13:40:33
5.0 / 5
2169
تگهای خبر: برند , رسانه
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب
نظر شما در مورد این مطلب
نام:
ایمیل:
نظر:
سوال:
= ۱ بعلاوه ۵
تمام حقوق معنوی سایت بی بدیل طبق قوانین مالکیت معنوی محفوظ میباشد
درباره ما  پیشنهادات  تبادل لینک
سایت بی بدیل دات کام  ،