یادداشت مهمان؛ نمایش پنجاه پنجاه ماخولیای هولناك انسان معاصر به گزارش بی بدیل دات كام جابر قاسمعلی فیلمنامه نویس طی یادداشتی نمایش پنجاه پنجاه مرتضی اسماعیل كاشی را یك پرفورمنس هوشمندانه، هارمونیك و هندسی دانست كه با میزانسن های قرینه توجه مخاطب را جلب می كند. به گزارش بی بدیل دات كام به نقل از مهر، جابر قاسمعلی فیلنامه نویس طی یادداشتی كه در اختیار خبرگزاری مهر قرار داد، به بررسی نمایش «پنجاه پنجاه» به كارگردانی مرتضی اسماعیل كاشی پرداخت كه این روزها در تماشاخانه هیلاج روی صحنه است.در این یادداشت چنین آمده است: «ماخولیای هولناك انسان معاصرنمایش پنجاهپنجاه را میتوان از دو منظر تماشا كرد؛ نخست دركِ معنای تماتیك اثر و شیوه گسترش آن در ساختار روایی و سبك ویژه ای كه در طراحی آن به كار آمده و دیگر تماشای سویه های بصری نمایش كه در اجرای آن تجلی یافته است. راست اما این است كه اگر سازندگان اثر؛ نویسنده و كارگردان به فرمی بدیع در روایت و اجرای نمایش رسیدهاند، و این همه، بی شك و به روشنی از دلِ "معنا" و "تم" بازآفرینی شده است. نورپردازی پركنتراست در ایجاد سایههای وهمناك، فروخوردگی و افتادگی بدن ها در رفت و آمدهای بی انتها به شش سوی صحنه؛ راست و چپ و پیش و پس و بالا و پایین (كه در جهت معنای سازیِ سرگشتگی ازلی و تحقیر تاریخی انسان به كار آمده)، گریم اغراقآمیزی كه چنین مینماید آدمها از جهان مردگان بازآمدهاند ـ و بی شباهت با زامبی های سینمای معاصر نیستندـ، بازی در بازیهای فاصله گذارانه نمایش؛ ـ این كه در متن نمایش، نمایشی دیگر در جریان است ـ، باآنكه از یك سنت قدیم نمایشی میآید اما به واسطهی آن كه خویش را به رخ نمیكشاند و از همین رو فرمی پنهان و البته مدرن یافته است، همه و همه در جهت نمایشی كردنِ "معنا"ی ترس و دراماتیزه كردن "تم" نفرت و اضطراب است. اگر بعضی از ابژهها در نمایش پنجاه پنجاه به عكسهایی واهمهآور از جهان معاصر بدل می شود، ـ و البته به روشنی یادآور تابلوهای اكسپرسیون مونه و پیكاسو هم هست ـ، اگر واگویههای پنهان و جیغهای بنفش، فریادها و نجواها، پریشاندلی و پریشان مغزی و موسیقیِ رُعب كه آشكارا در جهت تشدید فضای هول آور نمایش است، فضا را میآگند، غرض تنها و تنها نمایش ماخولیای هولناكِ انسانِ معاصر در مواجهه ای از پیش باخته با تفكر توتالیتر و تمامیتخواه این روزگاران است. پنجاهپنجاه یك پرفورمنس هوشمندانه، هارمونیك و هندسیست با میزانسنهای قرینه كه توجه تماشاگر خویش را در هر لحظه به چندین نقطه از صحنه جلب میكند. ازاین رو چنین به نظر میآید كه صحنه كوچك نمایش برای عرضاندام آن كافی نیست. پنجاهپنجاه برای عرضه ی تمام و كمال خود احتیاج به پرده عریض سینما دارد تا هاله مشتاقینیا و مرتضی اسماعیل كاشی و بازیسازان و دیگران اش در آن بدرخشند. جابر قاسمعلیفیلمنامه نویس» 1398/07/20 19:18:31 5.0 / 5 1292 تگهای خبر: اثر , سینما , فیلم , كارگردان این مطلب را می پسندید؟ (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط بزرگداشت فرانتس کافکا در جشنواره کارلوی واری پاسخ به ابهامات انجمن طراحان گرافیک مصر مجسمه سرقت شده ی فرعون را پس گرفت نمایش فیلم های درام و فانتزی در فصل نهم ششمین پاتوق فیلم کوتاه نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۳ بعلاوه ۵