نگاهی به فضای جدید رسانه ای در گفت وگو با علی اكبر قاضی زاده خاموشی اینترنت خوب است یا بد؟ بی بدیل دات كام: «اینترنت قطع شد»؛ وضعیتی كه در ساعات نخست خود بسیاری را در حوزه ی خبر و روابط عمومی نگران و شوكه كرد و در ادامه به فكر راه چاره انداخت. اما چاره چیست؟؛ تنها راه چاره، رجعت به وضعیتی است كه كمتر از دو دهه قبل در رسانه های كشور حاكم بود. از روزی كه دسترسی به اینترنت محدود و شاید بتوان گفت كلا مسدود شد، دنیای رسانه و خبر فضای متفاوتی را تجربه می كند؛ فضایی كه برای خبرنگاران و روزنامه نگاران باسابقه تر یادآور یكی ـ دو دهه قبل است. روزگاری كه تنها وسیله ارتباطی فكس و تلفن بود و تنها مرجع خبری، خبرگزاری و روزنامه. روزگاری كه شبكه های اجتماعی و كاربرانشان عرصه ای برای عرض اندام نداشتند و البته زمینه گسترش فیك نیوز یا همان اخبار جعلی هم به حداقل می رسید. در فضای رسانه ای آن روزها كه این روزها باردیگر تكرار می شود، هر خبر، ارزش كامل یك خبر را داشت. خبرنگاران با حوزه های خبری خود تعامل بیشتری داشتند و اخبار دریافتی رسانه ها به حداقل می رسید. هر رسانه بر مبنای رویكرد و تعریفی كه از پیش مشخص بود، رنگ و بوی خویش را می گرفت و طبیعتا مخاطب خویش را هم جذب می كرد. می گویند محدودیت خلاقیت می آورد اما در وضعیت جدید پیش آمده كه یادآور فضای رسانه ای چندان دوری هم نیست، شاید بهتر است بگوییم رسانه و مخاطب بار دیگر نفس كشید؛ نفس كشید از اخبار جعلی و فشار شبكه های اجتماعی، نفس كشید از خبرهایی كه هر روز سازمان ها و نهادها بر مبنای مصالحشان به رسانه ها قالب می كنند و در مجموع نفس كشید از انبوه اطلاعات پراكنده ای كه از هر طرف به سمتش هجوم می آورد. این روزها و در این فضای آرام و شسته رفته رسانه ای، قبل از همه یك پرسش به ذهن اهالی رسانه متبادر می شود، در كمتر از دو دهه و به واسطه گسترش تكنولوژی چه چیزهایی را از دست دادیم و آن وقت است كه شاید دوست داشته باشیم یك لحظه چشم هایمان را ببندیم و دكمه خاموشی اینترنت را در ذهنمان برای همیشه فشار بدهیم. ایسنا در گفتگو با علی اكبر قاضی زاده ـ استاد روزنامه نگاری ـ درباره ی مبحث «قطع اینترنت» و نتایج منفی و در عین حال مثبت آن گفتگو كرده است و او نظر دیگری دارد. این روزنامه نگار باسابقه می گوید: با فناوری نمی گردد جنگید و آنرا حذف نمود. موقت می شود تعلیق كرد اما اصلا به صلاح جامعه نیست. نیاز مردم به آگاهی داشتن است؛ البته آن بخشی كه جلوی شلخته كاری ها را می گیرد، جای شادمانی است ولی واقعیت این است كه وقتی ما با تكنولوژی خو می گیریم، دیگر نمی توانیم به دوران صد سال پیش برگردیم. او درباره ی كاهش اخبار جعلی در رسانه ها و همینطور درباره ی اینكه با قطع اینترنت هر رسانه ای رنگ و بوی خاص خویش را پیدا كرده است هم چنین اظهار می كند: همه ی هم نسل های من لابد از این خبر خیلی خوشحالند و جشن می گیرند، ولی نمی دانم، یك نكته من را متاسف می كند و آن اینكه ما نمی توانیم به جنگ فناوری برویم؛ نه اینكه نتوانیم، می توانیم برویم، منتهی خیلی ضررها را هم باید تحمل نماییم. درست است این فضا كار را برای فضای حرفه ای رسانه ها ممكن تر كرده است، اما به شرط اینكه خبرنگاران بدن مباركشان را از صندلی ها تكان بدهند و واقعا دنبال اطلاع رسانی باشند. ایشان در ادامه با این توضیح این مسئله كه «قطعی اینترنت» را باید كمی كلی تر دید، می گوید: من در این چندروزه می بینم كه واقعا دست و بالمان بسته است. زمانی همه ی اتكای ما به آرشیو روزنامه بود. در روزنامه كیهان آن روزگار، خانومی به نام آوانسیان آشیودار ما بودند و ما ناچار هر چه كه می خواستیم باید به آرشیو رجوع می كردیم و از داخل پوشه ها درمی آوردیم. چیزی كه هم وقت گیر بود، گاهی دقیق و كامل نبود و خیلی اوقات اشتباه پیش می آمد. خب حاصل آن، آن نوع روزنامه نگاری شد. اما حالا شما با یك دكمه می توانید كتابخانه یك دانشگاه بزرگ را روی صفحه ی مانیتورتان بیاورید. من فكر می كنم قطع شدن اینترنت خیلی برای مردم حیف است؛ بخصوص برای جوان ترها كه با كامپیوتر زندگی و در فضای مجازی زندگی می كنند؛ البته آن بخشی كه جلوی شلخته كاری ها را می گیرد، جای شادمانی است ولی واقعیت این است كه وقتی ما با تكنولوژی خو می گیریم، دیگر نمی توانیم به دورانی برگردیم كه تلویزیون نیست. دیگر دشوار می باشد برگردید به دورانی كه از رادیو نمی گردد خبر گرفت. قاضی زاده می گوید: فكر نمی كنم این مبازره چندان انتهای خوبی داشته باشد. اما كمی از این شلخته كاری ها جلوگیری كرده است. خود من هر چند روز یك مرتبه تلفنم را دستم می گیرم و بی اغراق به مدت نیم ساعت آغاز به پاك كردن فیلم هایی كه برایم ارسال می شود می كنم تا فضای گوشی ام باز شود. شاید این موارد كم شود. قاضی زاده سپس با اشاره به تصاویری كه توسط افراد در شلوغی های گرانی بنزین گرفته شده بود، با ابراز تاسف می گوید: حدودا دو سوم آدم های حاضر در این قضایا دوربین دستشان بود، نمی دانم این كار چه افتخاری دارد. شما اگر كشورت را ناامن نشان دهی، فقیر، بی مبالات و بی تمدن نشان بدهی اسباب افتخار من ایرانی و تو ایرانی است؟ دعا می كنم این تعلیق، تلنگری باشد تا به این نوع كارهایمان فكر نماییم كه بعید می دانم. این استاد روزنامه نگاری در انتها اظهار داشت: با فناوری نمی گردد جنگید و آنرا حذف نمود. موقت می شود تعلیق كرد اما اصلا به صلاح جامعه نیست. نیاز مردم به آگاهی داشتن است. فرصت خوبی است كه رسانه ها به دنبال خبر باشند. آن طور كه دنیا دنبال آگاهی است. 1398/09/03 10:37:03 5.0 / 5 1731 تگهای خبر: اینترنت , تلویزیون , رادیو , رسانه این مطلب را می پسندید؟ (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط اختلافی که بعد از سال ها فیتیله اش روشن شد! جواد تشکری مدیر رادیو اربعین شد تحول آوینی منجر به نهادینه شدن فرهنگ ایثار و شهادت شد واکنش رامبد جوان به دشمن خدا نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۳ بعلاوه ۲