گفت وگو با یك منتقد و یك فیلمنامه نویس داستان تكراری داستان های تكراری! بی بدیل دات كام: درست یك ماه بعد از پخش سریال های نوروزی كه در نهایت چندان هم نتوانستند در جلب رضایت مخاطب موفق باشند، حالا شمارش معكوس برای تماشای سریال های ماه رمضان هم به انتها رسیده و چند روزی است كه مجموعه های ویژه این ایام هر شب در معرض تماشای مخاطبی قرار می گیرد كه همچنان یكی از گزینه های اصلی گذران ساعات دشوار قرنطینه را تماشای تلویزیون می داند. با این وجود پخش نخستین قسمت ها که گاهی با حاشیه های عجیب و غریبی هم همراه بود، از تولید و پخش مجموعه هایی چندان متفاوت از قبل نشان ندارد؛ قصه های تکراری، دستِ کم گرفتن مخاطب در خلق موقعیت ها و طرح موضوعاتی که گاهی با مناسبتی مانند رمضان همخوانی ندارد، مشکلاتی است که همچنان گریبانگیر سریال های مناسبتی است و آنها را ملالت بار می کند. نمونه ای از این ساده انگاری ها را این روزها در مجموعه ای مانند «زیرخاکی» می توان مشاهده کرد که اتفاقا با اما و اگرهای بسیاری هم روانه آنتن شد اما نهایتا پخش نخستین قسمت و محور قرار دادن قصه ی تکراری جابه جایی ها که در این سریال در چارچوب جابه جایی دو کیف اتفاق می افتد، از همان ابتدا این پیام را به مخاطب القا می کند که قرار نیست با موضوعی چندان متفاوت مواجه باشد. البته داستان تکراریِ داستان های تکراری امروز و روز گذشته نیست که گریبان مجموعه های تلویزیونی را گرفته و سال هاست که در چارچوب نقدهای گاه نرم و ملایم و گاه تند و جنجالی به تلویزیون آگهی داده شده است و مخاطبی هم که درباره میزان رضایت مندی مورد پرسش قرار می گیرد، ممکنست نتواند با نگاهی حرفه ای شرایط را توضیح دهد اما اغلب این جمله را بیان می کند که نمی دانم چرا سریال های این روزها دیگر به جذابیت قبلی ها نیستند. به راستی چرا سریال هایی که این روزها از آنتن صداوسیما پخش می شوند دیگر نمی توانند آن طور که باید و شاید در جلب رضایت مخاطب موفق باشند و به اصطلاحی خیابان ها را خالی کنند؟ ایسنا در همین رابطه با محمد تقی فهیم ـ منتقد سینما و تلویزیون ـ و سعید جلالی ـ فیلم نامه نویس ـ گفت وگوهایی داشته که در زیر می خوانید: سریال ها فرزند زمان خود نیستند سعید جلالی، نویسنده سریال های تلویزیونی چون «زمانه»، «دلنوازان» و «آوای باران» بوده است و همین طور سریال های طنز «دردسرهای عظیم۱» و «خوش نشین ها» از دیگر آثاری هستند که وی در مقام نویسنده در آنها حضور داشته است. او درباره علت ضعیف شدن فیلم نامه ها در تلویزیون و تکراری بودن موضوعات سریال ها به خبرنگار ایسنا اظهار داشت: «نمی توان گفت فیلم نامه ها ضعیف شده اند. شرایط عوض شده است. پیدا کردن سوژه و پرداختن به آن در تلویزیون سخت تر و محدودتر شده و این ها دست و پای نویسنده را بسته است. نمی توان همه ی تقصیرها را به گردن نویسنده ها انداخت؛ این پاک کردن صورت مسئله است.» جلالی یکی دیگر از عوامل ضعف فیلم نامه نویسی را هزینه های بالای ساخت عنوان نمود و اضافه کرد: از طرفی چون هزینه ها بالاست اهتمام می شود کارها تولیدی تر باشند و از بازیگرهای جدیدالورود که دستمزد کمتری دارند استفاده گردد که این هم به کار لطمه می زند. او اضافه کرد: همه این عوامل روی کیفیت سریال تاثیر می گذارد و نویسنده را محدود می کند؛ وگرنه بسیاری از نویسنده هایی که قبلا فیلم نامه می نوشتند الان هم می نویسند مثل خود من؛ فقط شرایط عوض شده است. پشت صحنه سریال آوای باران منبع: بی بدیل دات كام 1399/02/10 19:53:54 5.0 / 5 1466 تگهای خبر: تلویزیون , داستان , سریال , سینما این مطلب را می پسندید؟ (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط اختلافی که بعد از سال ها فیتیله اش روشن شد! جواد تشکری مدیر رادیو اربعین شد نمایش فیلم های درام و فانتزی در فصل نهم ششمین پاتوق فیلم کوتاه تصمیم تارانتینو برگشت نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۲ بعلاوه ۳