انتقاد كارگردان جعفر خان... از برخی خودباختگی های فرهنگی وقتی استادان دانشگاه توی سر هنر ایرانی می زنند، چه انتظاری از دانشجویان داریم؟! به گزارش بی بدیل دات کام، یک کارگردان تئاتر با ابراز تاسف از بعضی خودباختگی های فرهنگی اظهار داشت: متاسفانه حتی در فضای دانشگاه هم این خوباختگی ها را داریم و آنجا هم توی سر فرهنگ ایرانی می زنیم. الهام ذوالفقاریان، کارگردان و مدرس تئاتر اینروزها مشغول اجرای نمایش «جعفر خان از فرنگ برگشته» است. او که نمایش خودرا در تماشاخانه «سنگلج» روی صحنه می برد، در گفتگو با ایسنا با تشریح برخی از خاصیت های این نمایش، از خودباختگی فرهنگی در فضای دانشگاهی ابراز تاسف کرد و اظهار داشت: وقتی استادان دانشگاه نمایشنامه ایرانی را می کوبند، از دانشجویان جوان چه توقعی می توان داشت. ذوالفقاریان درباره ی انتخاب نمایشنامه «جعفر خان از فرنگ برگشته» نوشته حسن مقدم که یکی از اولین نمایشنامه هایی است که به زبان فارسی نوشته شده، توضیح داد: فرصت کوتاهی برای انتخاب متن داشتم و از آنجائیکه می خواستم نمایش را با دانشجویانم روی صحنه ببرم، بدنبال متنی باارزش بودم که در عین حال پیچیدگی های زیادی هم نداشته باشد و این متن را مناسب یافتم. او با اشاره به دغدغه مندی اش نسبت به مسایل فرهنگی در جامعه، افزود: موضوع نمایشنامه «جعفر خان...» کمدی است که هنوز هم در جامعه ما و بسیاری جوامع دیگر صدق می کند و ما هنوز درگیر تقابل سنت و مدرنیته هستیم. این کارگردان درباره ی رویکرد اجرائی خود به این نمایشنامه حسن مقدم توضیح داد: بسیار تلاش می کنم از المان های نمایش های آیینی سنتی در نمایشنامه های معاصر و حتی غربی استفاده کنم تا نسل جدید بهتر با آن ارتباط برقرار کنند. در این اجرا هم بجای معاصرسازی متن یا میزانسن ها تلاش کردم تقابل سنت و مدرنیته را نشان بدهم. به این علت نمایشنامه های شادی آور زنانه و همین طور سنت زن پوشی را در این کار گنجاندم. در این جهت ۶ بازیگر زن به این اجرا افزوده شد و خوشبختانه بازخورد اجرا بسیار عالی بود. این استاد دانشگاه اضافه کرد: پس از اجرای این نمایش، در کلاس دانشگاه بازخورد خوبی از دانشجویان دریافت کردم. متاسفانه نسل جدید اغلب با نمایشنامه های ایرانی ارتباط چندانی برقرار نمی کنند و جالب است که همه آنهایی که می گفتند این نمایشنامه منسوخ و موزه ای شده، پس از تماشای اجرا، نمایشنامه را هم دوست داشتند و می گفتند هنوز هم مطالبی را که این نمایشنامه مطرح می کند در خانواده های خود تجربه می کنند. به این علت خیلی خوشحالم که نمایشنامه را معاصرسازی نکردم. مخاطبان می گفتند حال و هوای این اجرا آنان را به ۴۰ ۵۰ سال پیش برده؛ زمانی که خانواده ها در یک خانه و در کنار هم زندگی می کردند. ذوالفقاریان افزود: متولدان دهه ۶۰، ۷۰ و ۸۰ به خوبی با این کار ارتباط برقرار کرده اند. آوردن مهارتهای نمایش زنانه در این اجرا برایشان جالب بود. ضمن این که مدت زمان نمایش هم که یک ساعت است، برایشان دلچسب بود برای اینکه در زندگی شتاب زده امروز، تماشاگران حوصله تماشای یک کار طولانی مدت را ندارند. وی در ادامه این گفتگو با ابراز تاسف از جای خالی واحدهای نمایش های ایرانی در دروس دانشگاهی اضافه کرد: مشکل اصلی به سیستم آموزشی خود دانشگاه برمی گردد که واحدهای نمایش در ایران و تعزیه را حذف کرده اند و تنها به یکی دو واحد آموزشی همچون تاریخ نمایش در ایران بسنده کرده اند. در صورتیکه آموزش تعزیه دست کم به یکی دو ترم آموزشی نیاز دارد. ذوالفقاریان افزود: سر کلاس به بچه ها تأکید می کنم که حتما باید نمایشنامه های ایرانی بخوانند و درباره ی آن صحبت کنند و اجراهایی از نمایشنامه های ایرانی ببینند. معتقدم اجراهای خوب از نمایشنامه های ایرانی، دانشجویان جوان را به اینگونه های نمایشی، علاقمند می کند. مخاطب جوان نشان میدهد که اگر کاری کیفیت بالایی داشته باشد در او کشش به وجود می آورد. او اضافه کرد: شخصاً اهتمام می کنم در نمایش های ایرانی خود، حتما با دانشجویان همکاری کنم همچنین که در این اجرا هم ۱۰ دانشجو در کار ما حضور دارند. آن هم دانشجویانی که قبلاً نمایش های ایرانی را دوست نداشتند ولی حال نمایش ایرانی، آنان را به سبک پوشش و آرایش ایرانی علاقمند کرده است. اگر اجازه ورود به نسل جدید بدهیم، به این حوزه علاقمند می شود. این مدرس تئاتر درباره ی استقبال تماشاگران دهه ۷۰ و ۸۰ از نمایشش توضیح داد: برخی از بازیگران نمایش من متعلق به دهه های ۷۰ و ۸۰ هستند. آنان بطور ناخودآگاه بر همکلاسی های خود تاثیر می گذارند. در همین اجرا متوجه شدم، دانشجویانی که به زور در کلاس های نمایش ایرانی حاضر می شدند، حالا دنبال بازی کردن در نمایش ایرانی هستند. تلاش می کنم با این اجرا به سهم خودم دست کم بر نگرش ۱۰ جوان اثر بگذارم و آنان را به فرهنگ کشور علاقمند کنم. او با ابراز تاسف از برخی خودباختگی های فرهنگی در فضای دانشگاه ها افزود: علاقمند کردن دانشجویان به نمایش ایرانی به شرط این است که خود استادان، نمایش ایرانی را نکوبند. دانشجوی ۱۸، ۱۹ ساله تصور می کند که استادش بیش از او می فهمد و وقتی استادش نمایش ایرانی را بکوبد طبیعتاً این دانشجو علاقه اش را به اینگونه نمایشی از دست می دهد. متاسفانه دانشجویانی دارم که در ترم هفتم تحصیل می کنند اما حتی یک نمایشنامه ایرانی نخوانده اند یا اگر می خوانند روایت آنرا درک نمی کنند. به این علت ناچارم سر کلاس ابتدا روایت شناسی درس بدهم تا دانشجویان روایت نمایشنامه هایی مانند «مرگ یزدگرد» یا «ندبه» را درک کنند. این کارگردان اظهار داشت: هم اکنون خیلی از دانشجویان به نمایشنامه های غربی تمایل دارند و من به تئاتر و نمایشنامه های فرنگی تسلط دارم تا بتوانم ضمن آشنایی با این نمایش نامه ها و در اصل تئاتر غربی، خاصیت ها و امتیازات تئاتر خودمان را آموزش بدهم. وقتی دانشجویان می بینند که استادشان با تئاتر غربی بیگانه نیست و به خاصیت های نمایش ایرانی هم باور دارد، بهتر حرف او را می پذیرند. ما باید از کشورهای شرق دور یاد بگیریم که با وجود پیشرفت های تکنولوژیک شان هنوز هم نمایش های سنتی خودرا مانند کابوکی یا کاتاکالی اجرا می کنند. او در بخش دیگری از این گفتگو با ابراز خوشنودی از استقبال تماشاگران از نمایشش در تماشاخانه «سنگلج» اضافه کرد: خوشبختانه این تماشاخانه تماشاگر عام دارد و چه خوب که تماشاگر عام بجای تماشای تئاتر آزاد در تماشاخانه سنگلج کار ببیند. ذوالفقاریان در عین حال ابراز تاسف کرد: البته یکسری تماشاگر روشنفکرنما هم داریم که یا با تمسخر به تماشای نمایش های ایرانی می نشینند یا با اخم و تخم با این نمایش ها برخورد می کنند در صورتیکه باید رها باشند. این واکنش ها حس بدی به وجود می آورد. وقتی افرادی که خودرا روشنفکر می دانند، چنین رفتارهایی دارند، چه انتظاری از دانشجویان داریم. ما به ارزش های خود بی اعتنایی می نماییم بعد می بینیم که هنرمندان دیگر کشورها چگونه از آنها بهره برداری می کنند. همچنانکه قبل از انقلاب، پیتر بروک، کارگردان سرشناس تئاتر جهان گفته بود که غایت یک تئاتر، اتفاقی است که در تعزیه رخ می دهد. حرف نمایشنامه «جعفر خان...» هم همین خودباختگی فرهنگی است. نمایش «جعفر خان از فرنگ برگشته» نوشته حسن مقدم و کار الهام ذوالفقاریان با بازی موسی الرضا مازندرانی، فاطمه رحمانی، پوریا خوش بین، عطا کشاورز جود، آیدا ملک رودی، یاس یابنده ذر، مطهره مشهدی، هدیه جدیدی، فرحناز باقری، صدف ناز فرقانی، بهاره مصحفی، نگین عالمی روی صحنه می رود. این نمایش تا ۲۳ خرداد ماه هر شب ساعت ۱۸ و به مدت یک ساعت در تماشاخانه «سنگلج» اجرا می شود. منبع: bibadil.com 1404/03/12 11:48:07 5.0 / 5 2991 تگهای مطلب: آموزش , اثر , بازی , خانواده این مطلب بی بدیل را می پسندید؟ (1) (0) X تازه ترین مطالب مرتبط آغاز اکران خارج از کشور خدای جنگ از لبنان به افتخار موسیقی های تمام نشدنی وطن شنوندگان عزیز این صدای ایران است تمایل پلت فرم ها به پخش مشترک سریال ها سریال های جدید به کمک تلویزیون می آیند نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۹ بعلاوه ۴