آمار سینما در بهار ۱۴۰۴ بی بدیل دات کام: هرچه می گذرد، فیلم ها بی جان تر می شوند؛ گیشه سرد است و صندلی ها هنوز دنبال بهانه ای برای پُر شدن هستند. به گزارش بی بدیل دات کام به نقل از خبرگزاری مشرق، جنگ، قهر و آشتی مخاطب با صدا و سیما، گرانی بلیت، اکران ناقص در نوروز، دیده نشدن تنوع آثار در اکران و خیلی موضوعات دیگر همه این اتفاقات صندلی های سینما را پر و خالی می کند. از ۱ فروردین ماه تا همین امروز به قدری اتفاق افتاده است که هر کدام از آنها می تواند به سادگی فروش گیشه را تغییر دهد. از بازه ۲۳ تا پایان خرداد سینماها تعطیل می شود و از سویی موج جهانی کاهش رفتن به سینما هم گریبان گیر کشور می شود. کمدی ها هنوز هم در صدر هستند اما نه به اندازه ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳. سینما دارد تغییر ژانر می دهد و خیلی ها همین تغییر را به مثابه تحول سینمای ایران گرفته اند و می گویند سینمای اجتماعی دارد زنده می شود. از جهاتی این مورد را به فروش پیرپسر، زیبا صدایم کن، آمدن فیلم هایی مثل زن و بچه سعید روستایی ربط می دهند و می گویند اجتماعی ها مقرر است تغییرات را آغاز کنند. فارغ از این که سینمای اجتماعی را یک انتزاعِ صادق بدانیم یا خیر ولی بالاخره این هم از موضوع هایی است که اینروزها طرح می شود و سرتیتر اخبارِ بسیاری از صفحات سینمایی است. در میانه همه این اخبار و اتفاقات بیایید یک نگاهی به بهار سینمای ایران بیندازیم، البته منظورمان از بهار صرفا بهار تقویمی است و برداشت کنایی از این مفهوم نداریم. در این گزارش، به دور از حرف ها و جنجال ها نگاهی انداختیم به وضعیت سینما در بهار سال جاری و دو سالی که گذشت. وضعیتی که با نگاه به آن، به مجموعه آمارها می رسیم که قابل توجه است: نکته‌ی اول: بالای جدول فقط کمدی است «دایناسور»، «تمساح خونی» و «فسیل». سه فیلمی که در سه سال پرفروش ترین آثار سینما بودند. دایناسور در سه ماه بهار ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر را به سینما کشاند، تمساح خونی ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر و فسیل ۴ میلیون نفر را به سینما آورد، اعداد قابل توجه است. انگار که هر چقدر به قبل باز می گردیم، میزان بلیت های فروخته شده دو برابر می شود. فرضی که در این میان طرح می شود اینست که فیلمی مثل دایناسور، اگر در شرایط جنگی قرار نمی گرفت، می توانست باز هم فروش بیشتری داشته باشد. با این وجود آمار خیلی هم موافق این گزاره نیست. دایناسور در بازه دهم خرداد تا بیستم این ماه، تنها ۲ میلیارد می فروشد و تنها ۳۰ هزار نفر به سینماها برای دیدنش می روند. خب واضح است که دایناسور عمرش در گیشه به پایان رسیده و احتمالا حتی اگر جنگ هم نمی شد، نمی توانست بیشتر از این رقابت کند و در جدول فروش بماند. هر سه فیلم کمدی هستند و از یک سینمای خاص آمدند. استفاده از کمدی های کلامی، بهره برداری از موسیقی های پیش از انقلاب و البته مؤلفه های مشترک در این سه فیلم به وضوح دیده می شود. البته باید به این نکته اشاره نمود که تمساح خونی و فسیل از نظر کیفیت بازیها و تنوع در شوخی به مراتب اثر بهتری نسبت به دایناسور هستند. نکته‌ی دوم: از رده‌ی دوم به بعد تنوع آغاز می شود سوای رده نخست فروش که به صورت مشخص در تسخیر کمدی هاست در مراتب بعد شاهد آثار غیر کمدی در سال گذشته (در بازه بهار) هستیم. «صددام»، «مست عشق» و «سه کام حبس». صددام با حدود یک میلیون بلیت فروخته شده در سال ۱۴۰۴ رتبه دوم فروش بهار را دارد، که باز هم کمدی است و هنوز هم در جدول دارد می فروشد. در سال ۱۴۰۳ مست عشق با یک میلیون ۸۰۰ هزار مخاطب، رکورد فیلمهای دوم در رده فروش را زده و توانسته رقم قابل توجهی را به سینما بکشاند و بعنوان یک اثر تاریخی مجموع فروش را بشکل قابل توجهی بالا ببرد. در سال ۱۴۰۲ هم بعد از طوفان فسیل در کیشه با فیلمی مثل سه کام حبس رو به رو هستیم که فقط ۳۴۰ هزار نفر به تماشایش می نشینند و این نشان داده است زور گیشه تمام شده و دیگر توان فروختن بیشتر از این را ندارد. یک نکته را با این وجود نباید فراموش کرد و آن هم انتظار و برآورد در بازار است. هر دو فیلم صددام و مست عشق برای پرفروش ترین فیلم می جنگیدند و در هفته هایی هم بیشترین فروش را داشتند. دقیقا اینجا همین نقطه ای است که سینمای ۱۴۰۲ از دو سال بعدش جدا می شود. فیلمی مثل سه کام حبس هم از نظر پخش کننده ضعیف ظاهر شده و از لحاظ تبلیغات نتوانسته در جدول فروش نفسی بکشد. با این تفاسیر حضورش در رده دوم بهار برای فیلم سالور یک اتفاق متفاوت می باشد. نکته‌ی سوم: رده‌ی سوم به بعد و خداحافظی ۱۴۰۲ و ۱۴۰۴ با یک میلیون مخاطب از جایی به بعد جدول فروش سال ۱۴۰۳ بشکل قابل ملاحظه ای با خود و دو سال دیگر مورد بررسی فاصله می اندازد. «موسی کلیم الله» که در همان چند روز پیش و حین نوروز مخاطبان خاص خویش را به سینما کشانده بود از پانزدهم فروردین ماه تا پایان خردادماه نتوانست در جدول فروش خویش را بالا بکشد و از دور رقابت کنار رفت. از آن طرف در سال ۱۴۰۳، «تگزاس ۳ » با حدود ۱ میلیون و ۶۰۰ هزار مخاطب، بیشتر از دو برابر موسی فروخت. موسی هم از آن دست آثاری است که کارش را در فروش انجام داده و عملا مخاطبانش تمام شده. موسی در بازه قبل از جنگ تنها ۸ هزار بلیت فروخته که این نشان می دهد، کار این اثر هم در گیشه تمام است و احتمالا باید در پلت فرم ادامه کار را دنبال کند. موسی از بازه ۱۰ تا ۲۰ خردادماه در رده یازدهم جدول فروش بود. در سال ۱۴۰۲ فیلم سینمایی آهنگ دو نفره در رده سوم جدول فروش قرار گرفت که البته بعد از پایین آمدن از گیشه هم نتوانست کاری را پیش ببرد و در پلت فرم و هم چندان مورد اقبال قرار نگرفت. از رده چهارم به بعد آثار به همدیگر نزدیک می شوند و فروش ها هم چندان چشم گیر نیست. با این وجود، در سال ۱۴۰۳ باز هم کمدی ها روی گیشه توانمند هستند و «سال گربه» با ۱ میلیون مخاطب باز هم نشان می دهد، سینما در سال ۱۴۰۳ دارد آخرین توان هایش را به کار می بندد. این در شرایطی است که فیلم هایی چون «کوکتل مولوتف» و «رها» در جدول گیشه سال ۱۴۰۴ در مجموع نتوانستند به اندازه سال گربه بفروشند و حتی فیلمی مثل «بیبدن» که در سال ۱۴۰۳ بیشتر از ۷۰۰ هزار مخاطب دارد در نسبت با رها در سال ۱۴۰۴، دو برابر بیشتر فروخته است. نکته‌ی چهارم: بالا بردن تعداد فیلم به مفهوم رونق نیست بر مبنای آمار سمفا در سال ۱۴۰۴، ۲۲ فیلم تنها در بهار اکران شده است، این در شرایطی است که آمارها در دو سال قبل روی عدد ۱۸ فیلم متوقف شده اند و اکران ۴ فیلم بیشتر نشان داده است که سیاستهای اکران بسمت نمایش فیلم هایی رفته که در صف مانده اند. با این وجود بالا بردن تعداد فیلمها به هیچ عنوان ربطی به افزایش میزان فروش آثار و بزرگ شدن و قدرت گرفتن سینما ندارد. زمانی متوجه این مورد می شویم که جمع فروش ۵ فیلم پایین جدول اکران ها در سه سال را اندازه بگیریم. در سال ۱۴۰۴ پنج فیلم («بازی را بکش»، «صبح اعدام»، «عینک قرمز»، «پاکول و وحشی») در مجموع تنها ۷ هزار مخاطب را به سینماها می آورند. در حالیکه در سال ۱۴۰۳، ۵ فیلم (این جمعیت قابل کنترل، کوچه ژاپنی ها، تاوان، آبی روشن و نیلگون) ۱۹ هزار بلیت می فروشند و این آمار در سال ۱۴۰۲ با پنج فیلم («معجزه عشق»، «ارثیه فامیلی»، «بچه های طوفان»، «تصور و نگهبان شب») ۲۷ هزار بلیت می فروشد که این مورد نشان می دهد، بخش مهمی از آثار اکران شده روی پرده های سینماها در سال ۱۴۰۴ حتی به اندازه یک استادیوم معمولی فوتبال هم فروش ندارند. نکته جالب دیگر در مقایسه سه جدول بهاره این سه سال در اتفاقی است که فیلمهای دفاع مقدسی در گیشه رقم زدند. در سال جاری سه فیلم دفاع مقدسی (جنگی و دفاع مقدسی) اکران می شوند که در مجموع ۳۳۶ هزار بلیت می فروشد. این در شرایطی است که در سال ۱۴۰۲ دو فیلم دسته دختران و غریب با ۳۶۰ هزار بلیت فروخته شده، رقم قابل توجهی را به سینما می آورند. از دیگر نکات مهم سینمای بهاره در این سه سال پررنگ تر شدن حضور انیمیشن ها و فیلمهای کودک و نوجوان است. دو انیمیشن «پسر دلفینی ۲» و «رویاشهر» و فیلم «کودکِ بامبولک» توانستند حدود ۸۰۰ هزار مخاطب را در سه ماه به سینما بیاورند. این در شرایطی است که آمار در سال ۱۴۰۳، ۲۵۰ هزار بلیت برای فیلمهای ایلیا جست وجوی قهرمان و نوروز ثبت کرده و در سال ۱۴۰۲ این آمار به کمتر از ۱۱۰ هزار مخاطب می رسد که این نشان از بالا رفتن تعداد فیلم و مخاطب سینمای کودک و نوجوان در این سه سال دارد. البته باید به این نکته توجه کرد که دلیل اصلی رونق گرفتن سینمای کودک و نوجوان، انیمیشن ها هستند. بعنوان مثال پسر دلفینی۲ به تنهایی به اندازه کل سینمای نوجوان در سال ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ فروخته این نشان از قدرت انیمیشن ها در بازار دارد. قدرتی که تنها محدود به ایران نمی شود و حتی در باکس آفیس جهانی هم دو سالی می شود که فعلا انیمیشن ها بالای جدول فروش را در دست دارند و به نظر دور دور آن هاست. نکته‌ی پنجم: سینما متنوع نیست، فقط پرحجم تر می شود در سه سال گذشته فقط یک فیلم ورزشی در اکران داریم که آن هم «پرویزخان» است. فیلمهای بیوگرافی غیردفاع مقدسی هم به جز پرویزخان و «صبح اعدام» وجود ندارد. هنوز هم کمدی های درجه دو و سه در میانه های جدول اکران حضور دارند که نشان می دهد، هنوز بازار این تولیدات گرم است و امید به فروششان از بین نرفته. با این که جنگ روی فروش یک یا دو اثر تاثیر جدی گذاشت، اما نباید فراموش نماییم که عمده آثار در سال جاری خیلی هم قبل و پس از جنگ تفاوتی در فروششان و کلیت فروش بازار ایجاد نمی کرد. در بهترین حالت ممکن، دو فیلم ضرر دیده از جنگ یعنی «پیرپسر» و «زیبا صدایم کن» می خواستند هر کدام یک میلیون مخاطب داشته باشند که باز هم در این حالت مجموع فروش بهار ۱۴۰۴ به هشت میلیون هم نمی رسید. نکته‌ی ششم: تقصیر را گردن گرانی بلیت بیندازیم؟ تقصیر فروش کمتر سینمای ایران در سال ۱۴۰۴ را باید گردن چه چیزی بیندازیم؟ مساله دقیقا از کجا نشأت می گیرد؟ حقیقت اینست که حال سینمای جهان چندان خوب نیست و عملا همه چیز به تکرار افتاده، سوژه ها تازه نیستند و اگر هم باشند، مخاطب میلی به دیدنشان ندارد و فرانچایزها و دنباله ها دارند فیلمسازی را جلو می برند. حالا در این شرایط سینمای ما در این دو سال فقط ۳ دنباله داشته. یکی انیمیشن و دوتا کمدی. «خجالت نکش۲»، «تگزاس۳» و البته «پسر دلفینی۲» که مجموعاً بیشتر از ۲ میلیون ۳۰۰ هزار مخاطب را به سینما کشانده اند. از طرفی برخی سینمادارها از مقصر بودن گرانی بلیت و ناتوانی مردم در دیدن فیلمها می گویند و از سوی دیگر برخی به تکراری شدن آثار را مساله اصلی می دانند و می گویند عدم فروش به خاطر اینست که مردم دارند چهره ها و قصه های تکراری را در سینما می بینند. در کنار فضای جامعه که شاید سبب شود تا مردم فیلم هایی با دوز کمدی بیشتر مطالبه کنند، اما حقیقت اینست که ضعف در تبلیغات را هم نباید فراموش نماییم. کمدی ها چون پخش کننده های بهتری دارند، تبلیغات بیشتری هم می کنند و بیشتر هم می فروشند. حتی آثار معروف به اجتماعی ای که در بازار روی دور فروش هستند هم در دست پخش کننده های فیلمهای کمدی است. در چنین فرایندی فیلمهای قابل قبولی مثل «بازی را بکش»، «صبح اعدام» و «اسفند» با نرسیدن سانس های مطلوب بهشان یا با تبلیغات محدود حتی نمی توانند به ۱۰۰ هزار مخاطب برسند. با این وجود آنطور که از تبلیغات صفحات سینمایی بر می آید باید منتظر باشیم که حال سینما در تابستان ۱۴۰۴ بهتر شود. فیلم هایی همچون «مرد عینکی» و زن و بچه هم دارند به چرخه اکران اضافه می شوند و پیرپسر هم تا اینجای کار فروش بدی نداشته. با این وجود بعید گویی شرایط کلی سینما بهبود پیدا کند و حداقل اوضاع در نسبت با ۱۴۰۳ و ۱۴۰۲ بهتر شود. با این تفاسیر، اگر سینمای ایران بتواند آمارهای سال ۱۴۰۳ را تکرار کند باز هم اتفاق مثبت و قابل توجهی است. منبع: روزنامه فرهیختگان منبع: bibadil.com 1404/04/30 10:45:55 5.0 / 5 83 تگهای مطلب: آهنگ , اثر , بازی , برند این مطلب بی بدیل را می پسندید؟ (1) (0) X تازه ترین مطالب مرتبط مگالوپولیس سقوط امپراتوری به روایت کاپولا سینمای عقیم، ستاره های کم فروغ خودنویس تا پایان نوشتن کنار نوقلم است نمایندگی دوربین کانن در ایران نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۵ بعلاوه ۲