قصه عشقی که سرآغاز نابودی شد من مرز خیال و حقیقت را محو می کند بی بدیل دات کام: کارگردان نمایش من ضمن اشاره به نسبت این نمایش با روانکاوی و فلسفه، از خاصیت های اجرائی متفاوت و نمادپردازی های این اثر گفت. مصطفی هرآئینی کارگردان نمایش «من» که این شب ها در کاخ هنر روی صحنه رفته است در گفتگو با خبرنگار مهر در رابطه با مبحث این نمایش توضیح داد: کلیت داستان «من» در رابطه با فردی است که تصمیم می گیرد با خودش زندگی کند. او تنهاست و از جایی به بعد خودش را صدا می زند و زندگی مشترکشان آغاز می گردد. این روند در ۸ پرده اتفاق می افتد. البته در نمایشنامه که همزمان با اجرای اثر توسط نشر نودا انتشار یافته و حالا به چاپ سوم رسیده داستان در ۹ پرده است، ولی ما آنرا در ۸ پرده اجرا کرده ایم. نمایش در حقیقت داستان زندگی این ۲ فرد یعنی «من» و «منِ من» است؛ از آشنایی اولیه، عشق و شیفتگی و کشف یکدیگر تا جایی که اختلافات پیش می آید و در نهایت به نابودی می رسد. وی افزود: زمینه اصلی نمایشنامه بیشتر روان شناسی، روانکاوی و مقداری هم فلسفی است و کلیت آن در دیالوگ های بین این ۲ شخصیت شکل می گیرد. نمایش ما در ۲ لایه اجرا می شود. مربع و دایره که مربع درون یک دایره قرار گرفته است. مربع، خانه فرد یعنی «من» و شخصی که صدایش می زند و اسمش را «منِ من» نهاده، است. همه اتفاق های واقعی و رئال در این مربع رخ می دهد. از آن سو دایره تمام تصاویری را که در خیال، ذهن، خواب و رؤیا اتفاق می افتد، نشان داده است. کارگردان نمایش «من» در ارتباط با نمادپردازی های این نمایش عنوان کرد: ما بخشهایی از رویاها، خیال ها و حتی بخشی از ناخودآگاه «من» را به شکل تصویری، نماد و نشانه در دایره می بینیم. بعضی با افکت های تصویری، صوتی، ویدئومپ و ابزارهای مختلف و بعضی هم با شگفتی هایی برای تماشاچی. مثلا در آخر یکی از صحنه ها یکی از کاراکترها با یک فیل بزرگ وارد جنگ می شود. همینطور مرورهایی از گذشته شخصیت ها را که راوی کمبودها، عقده ها، آرزوها و امیالشان است، روی صحنه به تصویر می کشیم. وی ادامه داد: از نظر روانکاوی، بخشهایی از نمایش به نظریه فروید و مفاهیم «اید»، «ایگو» و «سوپرایگو» اشاره دارد. شخصیت «منِ من» بخشی از روان شخصیت اصلی است که گاه ناخودآگاه «من» را بازتاب می دهد و میتوان به شکلی آنرا همزاد او دانست. در قسمت فلسفی، به آرا مختلفی همچون نظریه های «مکان» و «دیگری بزرگ» ژاک لکان اشاره شده است. به شکلی «دیگری بزرگ» لکان در این کار روبه روی خودِ «من» قرار می گیرد. هرآئینی که پیش تر هم نمایش «چهره مرد هنرمند در جوانی» را روی صحنه برده است در ارتباط با خصوصیت های اجرایی این نمایش بیان کرد: این کار را یک سال و نیم تمرین کردیم. دور دوم اجراست و دور اول اجرا بهمن و اسفند سال گذشته در همین کاخ هنر بوده است. ۲ بازیگر باید مثل دوقلوهای همسان بسیار شبیه به هم می بودند و مثلا در صحنه اول تمام دیالوگ ها و حرکاتشان یکسان است، انگار روبه روی آینه بازی می کنند. اجرای این صحنه نیازمند تمرین بسیار زیادی بود و تقریبا شش ماه زمان برد. در حقیقت صحنه اول، برخورد «من» با «منِ من» است تا وقتی که شخصیت اصلی برای «منِ من» اسم انتخاب می کند تا هویت پیدا کند. بعد از انتخاب اسم، جدایی اتفاق می افتد و زندگی مشترکشان شروع می شود. وی افزود: از صحنه دوم به بعد، زندگی کاملا رئال این ۲ نفر را در خانه می بینیم؛ شبیه یک زندگی زناشویی که از شیفتگی اولیه آغاز می شود و کم کم به تفاوت ها و اختلاف ها می رسد. از آنجائیکه همه چیزشان مشترک است، حتی نمی توانند بازی هایی مثل سنگ کاغذ قیچی یا شطرنج را تمام کنند. این کشف، به اختلاف و در نهایت فاصله منجر می شود تا جایی که یکی باید حذف شود. «منِ من» در حقیقت مخلوق «من» است و نمایش در آخر این پرسش را مطرح می کند که اگر روبه روی خالق خویش قرار بگیری، چه اتفاقی می افتد؟ هرآئینی در آخر ضمن اشاره به چالش های اقتصادی ساخت اثر اظهار داشت: از نظر اقتصادی مثل همه گروههای تئاتری، با مشکلات زیادی مواجه بودیم. شرایط جنگ هم شوک بزرگی به بدنه تئاتر زد و بر حضور تماشاگران تاثیر گذاشت. تلاش کردم قیمت بلیت ها را نسبت به سال گذشته تغییر ندهم اما وقتی همه چیز گران تر شده چه کاری میتوان انجام داد؟ باید دریابیم که چطور میتوان کاری کرد که تئاتر هم به دغدغه مردم تبدیل شد. نتیجه ای که به آن دست یافته ایم و به صحنه برده ایم حاصل مجموعه ای از عوامل است؛ بازیگران، نمایشنامه، کارگردانی، طراحی صحنه، نور، دکور، صدا و دستیارانی که بی گمان حضور هریک برای ما حیاتی بود. کوشیدیم اثر برای همه سطوح مخاطب جذاب باشد از دانشجو و تراپیست گرفته تا روانکاو یا مخاطب عام. در نوشتن متن هم که زمان بسیار زیادی را صرف مطالعه برای آن کردم، تلاش کردم نکات و مفاهیم علمی و دقیق باشد و نه برداشت شخصی. نمایش «من» از ۲۰ مرداد تا ۲۰ شهریور هر شب ساعت ۲۱ در کاخ هنر تهران روی صحنه می رود. عوامل اصلی این نمایش عبارتند از نویسنده و کارگردان: مصطفی هرآئینی، تهیه کننده: علیرضا شایسته، بازیگران: ایمان صیاد برهانی و سپندار اعلم. در خلاصه داستان این نمایش آمده است: من تنها است. تصمیم می گیرد خودش را صدا کند، برای آغاز یک زندگی تماماً مشترک. منبع: bibadil.com 1404/05/25 13:49:03 5.0 / 5 17 تگهای مطلب: ابزار , اثر , بازی , تهیه كننده این مطلب بی بدیل را می پسندید؟ (1) (0) X تازه ترین مطالب مرتبط افتتاح نمایشگاه آثار نقاشی پروژه خیمه هنر در اربعین حسینی فیلم هندی دوست دارم! حراج تاریخ در نمایش خانگی تماشای تاریخ لهستان با ۸ نقاشی عظیم به علاوه تصاویر نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۱ بعلاوه ۳