تلویزیون زبان معیار را شکل می دهد اهمیت برنامه ورزشی بیش از ادبی! به گزارش بی بدیل دات کام، اسماعیل امینی پژوهشگر و مدرس زبان و ادبیات فارسی از نقش تلویزیون در فرهنگسازی گفت و عملکرد این رسانه را در ساخت برنامه های مختلف با مضمون شناخت و معرفی زبان فارسی ارزیابی کرد. اسماعیل امینی مدرس و پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی به بهانه فرارسیدن روز شعر و ادب فارسی، در گفتگو با گزارشگر مهر به نقش و وظیفه تلویزیون در حفظ و تقدیر زبان و ادبیات فارسی پرداخت و اظهار داشت: هرچند که تلویزیون طی سالیان اخیر، تا حدودی سلیقه ای عمل کرده و قسمتی از مخاطبان خویش را از دست داده است اما در نهایت رسانه ای بسیار تاثیر گذار است که در همه خانه ها حضور دارد. زبانی که تلویزیون برمی گزیند چه در فیلم ها و سریال ها و گفتگوها و چه حتی در خبر و گزارش ها بتدریج بر زبان های دیگر اثر می گذارد. این تاثیر هم در سطح اصطلاحات و تعابیر و هم در نحو و ساختار زبان دیده می شود و در زبان نوشتاری و گفتاری مردم بازتاب پیدا می کند. این تلویزیون بود که ابتدا برخی تعابیر نادرست مانند «گاهاً»، «خواهشاً» یا استفاده از «درود» به جای «سلام» را رواج داد. کم توجهی به زبان فارسی و متون ادبی در برنامه های صداوسیما وی اضافه کرد: زبانی که تلویزیون به کار می گیرد، تنها وسیله ای برای انتقال پیام نیست بلکه پیام پنهان تری هم دارد؛ این که این زبان، زبان رایج و معیار است. از همین جاست که تاثیر تلویزیون بر لهجه ها هم دیده می شود. چنان که در سه دهه اخیر، خیلی از لهجه های محلی تضعیف شده اند و نسل جوان می کوشد همان گونه سخن بگوید که در تلویزیون رایج است. وی ادامه داد: در گذشته، رسم خوبی در صداوسیما بود که در آن مجریان قبل از آغاز کار، دوره ای برای آشنایی با متون ادب فارسی و طرز صحیح خواندن می گذراندند و استادان برجسته ای هم به این امر می پرداختند. افزون بر این، شورایعالی ویرایش هم در صداوسیما حضور داشت که بر زبان برنامه ها نظارت می کرد. اما امروز همه اینها کنار گذاشته شده است. من خودم از طرفداران جدی فوتبال هستم. تلویزیون ساعت ها وقت صرف برنامه های ورزشی می کند و برای یک مسابقه ساده باشگاهی پنج ساعت برنامه دارد اما برنامه های کمی در رابطه با زبان فارسی و متون ادبی ما که مهم ترین منبع فرهنگی مان است در تلویزیون وجود دارد. «دو نقطه» طراحی و محتوای خوبی داشت این شاعر و منتقد ادبی با تأکید بر زبان نسل نوجوان و نقش تلویزیون در پرورش آن اظهار داشت: تفاوت زبانی نسل نوجوان با زبان معیار و ادبی، پدیده تازه ای نیست. در همه دوره ها نوجوانان برای خود زبانی متمایز می ساخته اند. این تفاوت زبانی همانند تفاوت در پوشش و سبک زندگی، یک دوره گذرا است و چندان جای نگرانی ندارد. در عین حال، یکی از کارهای شایسته ای که اخیراً تلویزیون انجام داده برنامه «دو نقطه» است. در این برنامه مسابقه ای میان دانش آموزان مقطع دبیرستان برگزار می گردد که خیلی خوب طراحی شده و از نظر محتوا هم باارزش است. چنین برنامه هایی می توانند ارتباط نوجوانان را با زبان فارسی محکم تر سازند و جای چنین برنامه هایی در تلویزیون بسیار خالی است. وی اضافه کرد: نظارت های موجود صرفا در عرصه سیاست است، نه زبان و فرهنگ. همچون نمونه های قابل توجه، سریال مربوط به زندگی شهریار بود. بازیگری که نقش شهریار را ایفا می کرد، نه فقط اشعار شهریار، بلکه اشعار حافظ و دیگر شاعران را هم به غلط می خواند و با وجود اعتراضات مکتوب، هیچ تغییری رخ نداد. بعدها همان بازیگر بعنوان «ادیب» و «صاحب نظر» در برنامه ها حاضر شد و باز هم اشعار جعلی و غلط خواند و نقدهای بی پایه ارائه نمود. امینی با اشاره به برنامه هایی چون «مشاعره» و «کتاب باز» که توجهات زیادی را به خود جلب کرده بودند، اظهار داشت: در رابطه با مشاعره باید بگویم که با هر گونه آن مخالفم. در مدارس باب شده تک بیت هایی را حفظ کنند و با شتاب بخوانند، به باور من این کار نابودی شعر است. شعر، تک بیت نیست. برنامه «مشاعره» هم محتوای خوبی نداشت، چونکه خیلی از اشعار را غلط می خواندند و تنها هیجانی بیهوده ایجاد می شد. تلویزیون فکر می کند شعر به خودی خود جذاب نیست! وی ادامه داد: برنامه «کتاب باز» وزین و باارزش بود اما متاسفانه برخی عناصر رایج و سطحی در آن هم نفوذ کرده بودند بعنوان مثال، مهمانانی می آمدند و سخنان بی پایه روانشناسی زرد مطرح می کردند که هیچ ارتباطی با کتاب و کتاب خوانی نداشت. یا آنهایی که در رابطه با ادبیات اظهارنظر می کردند اشعار جعلی می خواندند. برنامه «سرزمین شعر» شبکه چهار هم بصورت مسابقه برگزار می شد. در حالیکه برای معرفی شعر، مسابقه بستر مناسبی نیست. تلویزیون بر این گمان است که شعر به خودی خود جاذبه ندارد و باید با مسابقه و هیجان همراه شود. در حالیکه تجربه نشان داده مردم حاضرند برای شنیدن شاهنامه، مثنوی و غزل سعدی و حافظ، حتی شهریه پرداخت کنند و در کلاس ها شرکت نمایند. امینی در آخر زبان فارسی را یک سرمایه ملی دانست و اظهار داشت: زبان فارسی تنها متعلق به معلمان زبان یا اهل ادب نیست بلکه سرمایه ملی همه ایرانی ها است. همانند میدان نقش جهان، تخت جمشید یا گنبد کاووس، زبان فارسی هم میراث مشترک ماست. اگر صدمه ببیند، همه ما صدمه دیده ایم. زبان ملی، پشتوانه فرهنگ است. در شبه قاره هند، زبان ملی از میان رفت و الان زبان های بیگانه جایگزین آن شده اند. امروز طلیعه این خطر در زبان فارسی هم آشکار شده است. به طور خلاصه تلویزیون ساعت ها وقت صرف برنامه های ورزشی می کند و برای یک مسابقه ساده باشگاهی پنج ساعت برنامه دارد اما برنامه های کمی در ارتباط با زبان فارسی و متون ادبی ما که مهم ترین منبع فرهنگی مان است در تلویزیون وجود دارد. وی افزود: برنامه کتاب باز وزین و باارزش بود اما متاسفانه برخی عناصر رایج و سطحی در آن هم نفوذ کرده بودند به عنوان مثال، مهمانانی می آمدند و سخنان بی پایه روانشناسی زرد مطرح می کردند که هیچ ارتباطی با کتاب و کتاب خوانی نداشت. امینی در آخر زبان فارسی را یک سرمایه ملی دانست و گفت: زبان فارسی تنها متعلق به معلمان زبان یا اهل ادب نیست بلکه سرمایه ملی همه ایرانیان است. 1404/06/27 12:12:37 5.0 / 5 4 تگهای مطلب: اثر , بازی , برنامه , تلویزیون این مطلب بی بدیل را می پسندید؟ (1) (0) X تازه ترین مطالب مرتبط جیسون سیگل از همکاری با ستاره های روز گذشته و آموختن از هریسون فورد گفت باج نیوزها روی دیوار آمدند انعطاف پذیری نسبت به فساد از بین رفته؟ در روزملی سینما، رکورد ۲۷۹ هزار مخاطب در یک روز هنر اسلامی بر خلاف هنر مدرن معنابنیاد است فلسفه نقوش هندسی تکرار شونده نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۱ بعلاوه ۴