یادداشت مهمان؛ نهنگ آبی بهره هوشی مخاطبش را دست كم نمی گیرد، دعوت به یك چالش بی بدیل دات كام: شاهرخ دولكو منتقد سینما در یادداشتی از خاصیت های سریال نهنگ آبی به كارگردانی فریدون جیرانی نوشته و تاكید كرده است كه این سریال بهره هوشی تماشاگرانش را زیر بیست در نظر نمی گیرد. به گزارش بی بدیل دات كام به نقل از مهر، سریال «نهنگ آبی» به كارگردانی فریدون جیرانی در شبكه نمایش خانگی ایجاد می شود و توزیع آن از سال قبل شروع شده است. شاهرخ دولكو منتقد باسابقه سینما در یادداشتی با عنوان «نهنگی هم برآرد سر / خُورَد آن آب دریا را…» كه در اختیار خبرگزاری مهر قرار داده است به خاصیت های این سریال تلویزیونی پرداخته است. متن این یادداشت را در ادامه می خوانید؛ ۱- «نهنگ آبی» جذاب ترین سریال حال حاضر ایران است؛ با اختلاف و برخلاف سریال های دمده و ملودرام و شلخته موجود در بازار سریال سازی، چه در تلویزیون و چه در رسانه های تصویری، نهنگ آبی از تمام ظرفیت های سینما و نوع روایت مدرن بهره می برد تا تصویری جذاب، فریبنده، جدید و بدیع از سینما و تلویزیون ایران عرضه نماید. سریالی كه بهره هوشی تماشاگرانش را زیر بیست در نظر نمی گیرد و با تماشاگر باهوش و نكته سنجش برخوردی چالش برانگیز دارد. از پیچش های فیلمنامه و طرح چندلایه قصه ها و روایت ها نمی هراسد و با پیچیده كردن روابط و شخصیت ها، به راندمانی بسیار بالاتر از حد سینمای ایران در شخصیت پردازی، روایت و همدلی تماشاگرِ باهوش و جوان دست پیدا می كند. اما همه اینها چگونه به دست آمده است؟ ۲- «نهنگ آبی» بیشتر از هر چیز حاصل همكاری جذاب سعید ملكان كه آثار موفق و تاثیرگذاری در كارنامه اش دارد، فریدون جیرانی و بهرام توكلی است. سبك بصری پر از جزئیات جیرانی (كه بویژه در چند فیلم اخیرش رشد قابل توجهی داشته است (در تركیب با دنیای ذهنی و شلوغ و مبهم توكلی در پرداخت شخصیت های نامتعارف و چند بعدی، دست به دست هم داده است تا این تصویر چندلایه با عمق بیشتری به وجود آید. توكلی به سیاق اغلب كارهایش از نریشن یا واگویه های ذهنی برای بیان ناگفته های درونی شخصیت هایش بهره برده است. شخصیت هایی چندلایه، پیچیده، غیرقابل دسترس و مبهم. شخصیت هایی كه برخلاف سایر شخصیت های فیلم ها و سریال های ایرانی، تخت، تك بعدی و سطحی نیستند. به راحتی نمی توان مقصد و دلیلهای كاركردهای چندگانه شان را دریافت و هر لحظه می توان از آنها انتظار چرخشی عجیب و بعید را داشت. این خصیصه در بیشتر شخصیت های سریال مثل آناهیتا (لیلا حاتمی)، آرمین (ساعد سهیلی) و مروارید (ویشكا آسایش) خودش را به بهترین شكل نشان داده است. آدم هایی كه درون و برونشان یكی نیست، نمی توان به راحتی آنها را شناخت و حركت بعدی شان را حدس زد. درست مثل مهره های شطرنجی كه به درستی در قسمتی از تیتراژ درخشان سریال جا خوش كرده اند. از هر كدام می توان انتظار حركتی بدیع و غیر قابل انتظار را داشت كه به پیچیدگی و جذابیت این بازی چندگانه رمز و رازی جذاب می دهد. جیرانی نیز تمام تلاشش را در اجرای متفاوت و همگام با این متن چندلایه و پیچیده به كار بسته است. نماهای غیر متعارف كه با كارگذاری اجسام فلو و غیرواضح در پیش زمینه یا پس زمینه كادر، تمهیدی مناسب برای تصویری كردن این عدم وضوح و غیرقابل درك بودنِ ماجراها و شخصیت ها محسوب می شود. كادرهای غیر متعارف در كنار ریتم تند و پرشتابِ حركت و رفتار و گفتار شخصیت ها و مونتاژ دینامیك سریال، فرم آنرا از یك داستانسرایی كلاسیك و سنتی به سمت اثری مدرن سوق می دهد كه در آن عدم قطعیت اصلی ترین برداشت و درك از تصاویرِ به هم ریخته و شلوغ آن است. یكی دیگر از تمهیدات تصویری مناسب استفاده از نماهای ضدنور (سیلوئت) و در تاریكی یا سیاهی قرار دادن شخصیت هاست. شخصیت هایی كه از بروز چهره واقعی با روشنی و وضوح برای خود طفره می روند و به عمد قسمتی از وجود و بروز خودرا در تیرگی و سیاهی نگه داشته و از آشكار شدن آن جلوگیری می كنند. یكی از شخصیت هایی كه این تمهید تصویری به درستی برایش اجرا شده و نوع بازی و شخصیتش نیز بیشترین هماهنگی را با این تمهید دارد مروارید پارسا (ویشكا آسایش) است كه دو شخصیتِ كاملاً متفاوتش را علاوه بر نوع بازی درخشان و كاملاً كنترل شده اش، بوسیله همین تیرگی و روشنی ها به معرض نمایش می گذارد و بر آن تاكید می كند. او به درستی به ما نشان داده است كه تنها با قسمتی از این شخصیت روبرو می باشیم و بخش دیگری از آن در معرض دید ما قرار نگرفته است. همین جا از كار درخشان علی قاضی در مقام مدیر فیلمبرداری ِ كار بگویم كه در پختگی تصاویر و استفاده درخشان از رنگ و نور و سیاهی به نتایج درخشانی دست یافته است. ۳- نمی توان این یادداشت را به انتها برد و از كار بازیگران سریال «نهنگ آبی» یادی نكرد. بازیگرانی كه در تركیبی جذاب و تماشایی وجوه مختلف شخصیت های پیچیده و دست نیافتنی سریال را به عهده گرفته اند. بازی دوگانه و ترسناك ویشكا آسایش تا بازی برونگرا و ارائه گرِ حمیدرضا آذرنگ كه هر كدام متناسب با شخصیت هایشان در سریال، نوع بازی متناسب با آن شخصیت را ارائه می دهند. در این میان، هم چنان كه اشاره كردم، بازی ویشكا آسایش به دلیلِ دوگانگی و پیچیدگیِ بیشتری كه در شخصیت مروارید نهفته است از قابلیت بیشتری برای دیده شدن بهره مند است. شخصیتی كه درست مشابه آنچه كه در تیتراژ سریال می بینیم دارای دو وجه یا شخصیت كاملاً متفاوت می باشد كه بسته به نوع صحنه و انتظارِ موجود در آن، یكی از این دو شخصیت سر بر می آورد و تماشاگر را با خود همراه می كند. گاه هیولایی كه سرد و خشن و بی تفاوت هر آنچه را كه سرِ راهش قرار دارد بی هیچ ملاحظه ای از سرِ راه برمی دارد و با اقتدار و سردی رعب آوری بازی می كند و گاه فرشته ای كه در آرزوی دیده و درك شدن له له می زند و به هر دستاویزی چنگ می زند و نقش موجودی سرشار از ترس و تنهایی را رقم می زند. ۴ - در فرصتی دیگر و بهتر، بیشتر می توان درباره وجوه مختلف «نهنگ آبی» نوشت. منبع: بی بدیل دات كام 1398/03/19 14:39:06 5.0 / 5 1985 تگهای خبر: اثر , تلویزیون , داستان , رسانه این مطلب را می پسندید؟ (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط ماجرای فرش های دارالمساکین رشت اختلافی که بعد از سال ها فیتیله اش روشن شد! بزرگداشت فرانتس کافکا در جشنواره کارلوی واری پاسخ به ابهامات انجمن طراحان گرافیک نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۵ بعلاوه ۲